domingo, 17 de febrero de 2008

II Curuxarallye de Regularidade

Una y mil veces diré, y he dicho, que pasar la tarde en Hobby Kart, en Santa Comba, tiene algo especial. Si aún encima la pasamos con los curuconcursantes del II Curuxarallye de Regularidade (http://www.curuxarallye.info/foro/viewtopic.php?f=1&t=10398) haciendo unas carreras en el indoor, mejor que mejor.

El sábado pasamos la tarde en Hobby Kart, en un principio el objetivo era que Pablo estuviese entrenando para hacer buenos tiempos de cara al Curuxarallye. Al final tan sólo hizo un par de tandas porque estaba con mucha confianza y le salieron unos tiempazos buenísimos. Rodó con ruedas de mojado (el kart estaba con el reglaje de la última carrera en Cabañas Raras), más efectivas (las destrozó) pero menos divertidas y espectaculares. El kart no iba muy fino de carburación y en la segunda tanda el embrague empezó a dar muestras de fatiga, cuando quedaban 3 ó 4 tandas para acabar. Pablito se lo estaba pasando genial y le puso muchas ganas, por lo que los tiempos eran lo de menos, aunque rodó constantemente en los 31 segundos pudo haber bajado hasta los 30, ya que es lo que hizo en entrenamientos, pero así estuvo bien. Pablito llevaba unas gorras de C4bicaje y le dio una al ganador de cada manga al acabar cada tanda. Fue bonito y así también se implicaba un poquito en el “show”, no todo iba a ser correr. Los participantes del Curuxarallye corrieron de lo lindo. La prueba era muy al sprint ya que apenas tenían 3 ó 4 vueltas para intentar batir a Pablo, pero unos corrieron que volaban y todos se divirtieron, al menos eso me parece a mí.

La tarde fue divertida y agotadora, porque si ir hasta allí con Pablo ya suele ser una tarde que te cansa, aún encima llevamos a los artistas de Nicolás y Álvaro, mi ahijado. La buena de Susi, una vez más, se hizo acreedora del título de “Súper Madre – Tía del Año (por enésimo año consecutivo)”. Allí aguantamos, llevamos a los niños en el kart biplaza, porque hay que ver lo pesados que se pueden llegar a poner para ir en karts, y disfrutaron. Ahora, el momento espectacular de la tarde fue ver a Sergio en el biplaza, con Pablito de copiloto, yéndole a las picadas a Javi Cobián, éste con uno de alquiler. Sergio volaba por el circuito de Santa Comba y Pablito sufría a su lado, de hecho se bajo con un mosqueo terrible del kart. Ya de vuelta a casa Pablito nos confesaba que había sufrido pero que se lo había pasado de miedo rozando los guardaraíles y derrapando sin parar.

Al acabar nos quedamos un rato charlando José Manuel, Teresa (su mujer), Susi y yo. Por allí pululaban Fabián y Nico. Fabián se montó en el kart con su madre y Nico hizo lo propio con Susi. José Manuel y yo mientras tanto comentábamos los planes a cerca de la temporada que está a punto de comenzar. Esta semana recibiremos los chasis nuevos y tendremos que recibir también los nuevos motores. Nos quedan pocos días para comenzar y ya tenemos casi todo a punto pero todo sin rematar. Al menos la licencia ya la hemos sacado.

Así acabó el día del II Curuxarallye de Regularidade, en el que Pablito se lo pasó en grande, disfrutando y divirtiéndose, como tiene que ser. Esperemos que haya una tercera edición y que nos vuelvan a invitar. ¡Ah!, y que se siga demostrando que por algo somos la mejor afición del mundo.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Optimismo y alegría por todas partes, así da gusto :)

Un abrazo, y quiero una gorra!!

Anónimo dijo...

Para min, o mellor do Rallye foi isto

-Lopo, ¿cantas mangas me faltan?
-Quédanche tres ou catro, xa estás canso, non, Pablo?
-Que va, estouno pasando moi ben!

...

-Lopo, ¿queda moito?
-Non, Pablo, esta é a última manga
-Jooo :(


Todo o traballo que leva organizar o Rallye de Regularidade veuse superado polos agradecementos que recibimos; pero eu quédome co sorriso de Pablo.

Se a proba no karting vale para que Pablo mellore o seu pilotaxe, xa temos unha razón para organizar a terceira edición.

Máis aínda con días coma onte, con problemas de carburación e de embrague. E é que as mans fanse cando toca material do malo, con material perfecto é máis doado correr.


De novo, unha e mil veces, graciñas ó Patineteteam por facernos sentir a tódalas Curuxas como membros do equipo.