domingo, 28 de octubre de 2007

Probablemente a mellor afección do mundo

"Papi, sentíame como algo moi importante deste mundo, indo alí diante, co kart e coa xente mirando para min. ¿Viches cando pasei co kart despois da foto e me aplaudiron? Encantoume ".

¿Quen non o estaría? Ten 7 anos, pesa 25 quilos e mide pouco máis dun metro. Só o seu casco pesa aproximadamente un 5% do seu peso corporal. Eu tería que levar un casco de 5 quilos... ¿alguén se imaxina na cabeza cun casco de 4 ou 5 quilos?

Moitas veces penso, sen dúbida, que Pablito é moi afortunado. Faleino con José Manuel (que pena que o perdiches, onte gustaríache ver o Indoor con toda esa tropa), faleino con José Antonio nalgunha das nosas conversacións sobre os fillos, faleino con Camariñas (que bonita a conversación de onte sobre coñecer mundo), faleino tamén con Lopo (que sorte as xeracións actuais respecto ás nosas, non mellores ou peores, senón que nós cumplimentar máis os fillos), o falei con Susi polo orgullosos que estamos dos nosos fillos co pequeniños que son.

Onte estaba asustado pola presión, nervioso, inquedo, dubidaba como tiña que comportarse, onde tiña que poñerse. Non obstante correu, correu e correu.

Chegamos ás 4 da tarde ao indoor, recordando os nosos inicios, esas tardes do pasado inverno indo dar voltas el só ao circuíto, sen máis referencia que a dos posibles consellos voluntariosos dos que por alí andabamos. O equipo tíñalle preparado o kart, coa súa gasolina no depósito, o desenrolo máis axustado ao circuíto, carburado como toca e impecable, relucinte, en estado de revista. Axiña me di conta da súa motivación e progreso, todo a unha. Despois de tantos meses competindo, era o día de demostrar os avances, e se aínda enriba viñan 75 curuxas a velo e a competir, pois motivación extra. Rodou rápido, bastante rápido, pero con varios erros. Despois veu Sergio e alí todo mellorou. Detrás do mestre de Santa Comba ou aprendes ou adícate a outra cousa. Primeira quenda detrás do cadete e pulveriza o seu tempo marcando un estratosférico 30,700, incrible para Pablito.

"-Papá, ¿que hora é?
- Son as 6...
- E para as 8... ¿cantas horas faltan?

- Papá, ¿que hora é?
- Son as 6 e cuarto...
- E para as 8... ¿canto falta?"


Así toda a tarde ata que chegou Javier Figueiredo que viña da proba de resistencia de Autocross e subimos a tomar un café con el departindo sobre a realidade autonómica automobilística. Uníronsenos Piosinho e Raquel. Dá gusto estar con eles. Alí estivemos tan a gusto charlando, vendo fotos de "Frenando Afondo" con Gení e comentando aspectos do karting e de como están as cousas. Por certo, ¡que revista trouxo Borxa! Iso é documentarse... si señor.

Chegou o momento. Pablo enmudeceu ao ver a Lopo coa bolsa. Axiña, coma se o tivesemos ensaiado puxémoslle os logos de Curuxarallye nas pernas do mono, os adhesivos no casco e nos pontóns do kart... ¡CIRCUÍTO GALEGO XA! Señores... a pista... ¡ a correr!

¿Como non imos ter 3 rallyes do Campionato de España de asfalto, 2 do de terra, 1 Bicampeón do Mundo de Rallyes, o Bicampeón do mundo de Fórmula 1 curtiuse nas nosas rúas, etc...? Se temos, sen dúbida, ¡a mellor afección do mundo! Onte miúdo exemplo deron. Todo saíu, máis ou menos, como esperaba.

Só nos faltan dúas cousas e unha delas véxoa non moi afastada: un circuíto de velocidade permanente e un rallye do mundial. Ás veces o sur de Galicia dáme envexa cos seus circuítos de karting, pero alégrome que polo menos a afección ao automobilismo deportivo é igual en toda Galicia.

Non puidemos quedar nin á cea nin ás posteriores carreiras que me contan houbo no indoor xa que tiñamos un compromiso ineludible co fillo do patrocinador para ver o Extreme Festival. Sí flipamos, é certo. Sergio, Jaco, Tati, David, Jaime, Pablito e eu flipamos, pero só un anaco. Co 1º Curuxarallye Pablito e eu flipamos máis e máis tempo. Non o esquenceremos fácilmente.

Xa hai ganas do próximo. Eu non o vou perder... ¿e ti?

Moitas gracias a Fran Caamaño e Lopo por as fotos.

7 comentarios:

Anónimo dijo...

Un dos mellores textos de patineteteam... e xa lin uns poucos. Só dicir que moito ánimo para todos os que formades parte do automobilismo de Galiza en todas as categorías e especialidades... Os que chegamos ao mundo do motor grazas á fórmula 1 e a quen todos sabemos... temos que admirar aos que levades nesto máis tempo... É o que ten máis mérito.

Haberá afección, e cada vez máis.

Unha fortísima aperta, e agora patineteteam é algo máis, bilingüe.

Alvaro.

Admin dijo...

Alv, gracias como siempre. É bilingüe por deferencia a www.curuxarallye.info e os seus foreiros. Faltaría más!!!

Un saludo curuxa!!!

Anónimo dijo...

Onte foi un día moi longo.

Empezou todo moi cedo, da imprenta para o Bobber, do Bobber para a tenda...

Cheguei a ter un teléfono móbil en cada orella e o fixo sonando desesperadamente. XD

Pero desde logo, o noso traballo valeu a pena. Non só polo agradecemento dos participantes que desfrutaron; senón pola cara de asombro que tiñan ó ver como corría Pabliño.

Persoalmente o mellor momento do día foi cando Pabliño se me achegou sorrindo e me di "Oe, Lopo, gracias"

Só por isto, xa valeu a pena.

Admin dijo...

O de canto falta para as 8 realmente era ¿canto falta para que chegue Lopo?

Gracias por axudarme a facer feliz o meu fillo.

Anónimo dijo...

enorabuena asi es como se consigue que seamos la mejor aficio del mundo

Anónimo dijo...

no renobabas hoy??
estaras esperando por mi post, no??


muy buenas las fotos del foro de lopo!


bueno, esta carrera no, pero a la proxima sabes qe voy!!


un abrazo enorme!!

Admin dijo...

pta, la verdad es que no he podido renovar antes porque, aunque algunos piensen que vivo de coña, yo no doy más de mi.

Lopo, un Artista. Sin duda. Me alegro de que te hayan gustado porque significa que tienes buen gusto. Y llamándote Pablo, apellidándote Torres y siendo padrino de "Misi" Nico, tenías que tener buen gusto. Disfruta, que me consta que lo harás, gamberro.